Ciekawostki

Angielski – amerykański czy brytyjski?

Różnice pomiędzy językiem amerykańskim i brytyjskim są zarówno w wymowie, jak i w piśmie. W tym artykule zajmiemy się językiem angielskim pisanym. Jest to na tyle ważne, że nawet niektóre aplikacje CAT (na przykład Across), wymagają tworzenia oddzielnych projektów dla dokumentów w obu odmianach.

Trochę o historii

Język angielski pojawił się w Ameryce na początku XVII wieku wraz z kolonizatorami. Dotyczyło to nie tylko kontynentu, lecz także innych części świata (na przykład Indii), gdzie dotarli wyspiarze. Z czasem język na kontynencie amerykańskim ewoluował i powstało kilka jego dialektów. Najważniejsze to brytyjski i amerykański.

Amerykańska forma angielskiego jest używana w USA i łączy w sobie dialekty mieszkańców różnych krajów, którzy przybyli na ten kontynent. Wersja brytyjska języka angielskiego jest prawdopodobnie tą, którą miałeś okazję poznać w szkole. Wyróżniamy w nim kilka gwar, na których powstanie miała wpływ przede wszystkim emigracja. Oto przykłady najciekawszych gwar:

  • Cockney – język biednych mieszkańców Londynu,
  • Geordie – z rejonu Northumberland,
  • Llanito – łączący zarówno angielski, jak i hiszpański, używany na Gibraltarze przez rdzennych mieszkańców,
  • Scouse – używany w Merseyside,
  • Estuary English – używany w południowo-wschodniej Anglii.

Dialekty dzieli się też na północne, środkowe i południowo-zachodnie. W Anglii dialekty są stosowane coraz częściej.

Dodatkowo wyodrębniły się osobne dialekty, z których każdy był połączeniem języka tubylców i kolonizatorów:

  • Odmiana nowozelandzka – nie mylić z australijską, gdzie mówi się w inny sposób. Łączy język Maorysów ze słowami z odmiany amerykańskiej, ale bardziej z brytyjskiej.
  • Południowoafrykański – podobny do angielskiego jaki znam, jednak posiadający zapożyczenia z holenderskiego i języków afrykańskich. W RPA jedynie 40% białych osób mówi po angielsku, natomiast czarnoskórzy mieszkańcy i pozostała część białych ,porozumiewa się w językach etnicznych.
  • Odmiana szkocka – różniący się od klasycznego angielskiego przez wymowę oraz celtyckie zapożyczenia.
  • Odmiana irlandzka – w tej odmianie zaskakuje brak słów „tak” i „nie”.
  • Odmiana australijska – podobny do języka stosowanego w Anglii, jednak z dużą ilością słów rodzimych i zapożyczonych z odmiany amerykańskiej.
  • Odmiana kanadyjska – używana wraz z językiem francuskim w Quebec. Język zbliżony do brytyjskiej wersji angielskiego i nieulegający wpływom amerykanizacji.
  • Pidżyn – język, który powstał w XIX wieku i łączył język angielski, chiński oraz słowa z języków Melanezji. Język uległ wielu przekształceniom.
  • Języki kreolskie – łączą język francuski, portugalski, hiszpański i angielski.

Jak widzisz, odmian angielskiego jest mnóstwo, co jest powiązane z intensywnym podbijaniem różnych ziem przez Anglików oraz mieszkańców Ameryki, a także z powodu emigracji.

Angielski amerykański

Ponieważ te dwie odmiany angielskiego różnią się między sobą, tłumacze powinni uczyć się wychwytywania niuansów. Dopiero gdy jesteś w stanie rozpoznać te rozbieżności, powinieneś rozważyć tłumaczenia na język angielski. W większości przypadków taką znajomością mogą się wykazać native speakerzy lub osoby, które od lat mieszkają w danym rejonie i przyswoiły sobie używany tam język.

Podstawowe różnice między językami

Odmiany języków można rozpoznać dzięki charakterystycznym słowom. W przypadku odmiany amerykańskiej języka mówi się: flavor, honor, analyze, color, natomiast w odmianie brytyjskiej, słowa są te zwykle dłuższe: flavour, honour, analyse, colour. Przykłady można mnożyć, a jeszcze większe różnice pojawiają się w przypadku różnych dialektów. Co ciekawe, pierwsi mieszkańcy USA nie przepadali za Anglikami i z tego powodu powstał nawet plan stworzenia własnego systemu językowego. Na ten pomysł wpadł Noah Webster, który stworzył pierwszy amerykański słownik. Nie można powiedzieć, że te zamierzenia skończyły się sukcesem, ponieważ nauka odmiany brytyjskiej pozwala nam zrozumieć Amerykanina.

Angielski to język, który jest oknem na świat i pozwala na poszerzanie wiedzy oraz poznawanie nowych ludzi. Język o tak dużej popularności nie może być jednolity, stąd na każdym obszarze ludzie mówią nieco inaczej. Jeśli chcesz tłumaczyć na angielski, musisz brać to pod uwagę.

Która odmiana angielskiego jest najlepsza?

Nie można odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ każda z nich miała ułatwić komunikację ludzi na jakimś obszarze. Większość ludzi uczy się odmiany brytyjskiej, która występuje najczęściej, a następnie rozszerza swoją wiedzę i umiejętności ucząc się lepiej tego, co jest im potrzebne. Warto pamiętać, aby nie zmieniać odmiany języka w trakcie nauki, ponieważ wprowadzi to jedynie zamęt.

Szczególną uwagę powinni na to zwrócić tłumacze, dzięki czemu będą wiedzieć, dlaczego jakiś wyraz pojawia się w tekście, a nie ma go w słowniku.

Oceń wpis!
[Ocen: 0 Średnia: 0]